Başlangıçta her şey gaz ve toz bulutuydu. İşte sonrası kainat mainat. Bir gün bu memleketi soracaklar. O zaman bunu söyleyeceğiz. Memlekette başlangıçta her şey gaz ve toz bulutuydu. TOMA’lar toz kaldırıyor, ortalık gaza bulanıyordu. Böyle başladı her şey.
Nasıl zavallı bir ülke. Gazın, tozun içinde debeleniyor. Ne zavallı bir iktidar. Her 1 Mayıs’ta aynı korkuyla titriyor.
İstanbul’un o berbat, iblisi bağlasan durmayacak beton çölünde diziyor binlerce polisini. Dövüyor, saldırıyor, gazlıyor.
Başka türlüsünü beceremiyor. Başka türlüsünü anlamıyor.
Bize de her sene aynı acınası gösteriyi izlemek düşüyor.
Ben bu yazıdan hiç yazmadıysam beş tane yazdım. Benden kıdemlilerin arşivinde herhalde saçma yasakları ve zalim polis müdahaleleriyle dolu onlarca 1 Mayıs yazısı vardır.
Sokağa çıkacak dayak yiyeceksin. Yeni “AKP sıkıyönetim kanunu” ile gözaltına alınacaksın. Sonra burada ah ile vah edeceğiz.
Efendim, AİHM kararı var. Taksim’i kapatamazsın.
Hani Taksim’i açmakla övünüyordun.
Hakkını kullanmak isteyen işçilere böyle davranamazsın.
Vesaire vesaire…
Beni bunları yazmış sayın.
Her 1 Mayıs’ta aynı gülünç patinajı yapan bu iktidarı izlemeye artık sinirlerim dayanmıyor. Aklı ve zihni iflas etmiş bir iktidarın bocalayışını izlerken onlar adına utanıyorum.
Yine trafiğe kapalı cadde ve sokakların listesi.
Yine gözaltılar, dayak, gaz.
Yazsan ne olacak, yazmasan ne olacak.
1 Mayıs bir şenlik olabilirdi. 1 Mayıs bir bayram olabilirdi. 1977’nin travmasından kurtulmaya çalışan halk, o şenliği, o bayramı kutlamaya başlayacaktı.
Devlet şenlik sevmez. Devlet bayram sevmez. Devlet işçi sevmez. Devlet solcu sevmez.
Bu sevgisiz devletin başında ona pek layık birileri oturuyor.
Elbette coplayacak, gazlayacak ve korkacaklardı.
Bırakın korksunlar. Bırakın her 1 Mayıs’ta caddeleri kapatıp meydanları yasaklasınlar.
Bayram yaşatmadılar, en azından korkuyla bugünü kendilerine de zehir etmelerini izleyelim.
Nasıl olsa bir gün 1 Mayıs bayram olacak. Çoluk çocuk, eş dost çimlere yayılıp uzun uzun göklere bakacağız.
İlla aramızdan bir münasebetsiz bugünleri hatırlatacak. Gülüp geçeceğiz. Bir çocuk neden bahsediyorsunuz diye soracak.
Eskilerden diyeceğiz. Bazı yitip gitmiş korkak zalimlerden.
Meydanlar beton çölü olmayacak. TOMA yok. Gaz yok.
O korkak zalimler, o çirkin TOMA’larına binip çoktan gitmiş olacaklar.
O vakte kadar daha yazmam 1 Mayıs yazısı
Cumhuriyet