İtalya
Floransa-Bölüm VI. 2016
Bugün festivalin son günü. Hem atölye sunumları hem de ödüller verilecek. Floransa şehri İtalyan öğretmenler tarafından gezdirilecek. Sabah erkenden Fransız Kültür Merkezine geldik. Burada diğer gruplarla birleştik. Öğretmenler önce Fransız Kültür Merkezi binasından başlayarak, yapılar ve Floransa tarihini anlattılar. Roma’dan önce, İtalya’nın başkenti olan Floransa o kadar çok sanatçıyı barındırmış ki… İnanılmaz. Ama zaten şöyle bir dolaşılsa bile bunu anlamak hiç te zor değil.
Floransa’nın en lüks meydanı PiazzaDellaRepubblica’daki Zafer Takı bir sanat eseri. PiazzaDellaSignoria’da tarih dinlemek ne hoş.Burada saatlerce kalabilirim.
Bir köşede BenvenutoCellini’ninheykeli. Duvarın içine yerleştirilmiş. Floransa muhteşem bir şehir. Sanki geçmiş zamanda yaşıyoruz. Tarihin içinde biz.GaleriaUffizi’nin avlusundan seyredilen Arno nehri ve PonteVecchio’nun manzarası karşısında sözcükler yetersiz.
GaleriaUffizi tüm dünyada tanınıyor. Ama ünlü David heykelinin bulunduğu 1563 yılında kurulmuş olan Galleria dell’Accademia ayrı bir atmosfer, büyüleyici bir müze.
Burayı gezmeden olmaz. Galeri Avrupa’da ilk resim, heykel yapılan okul. “Güzel Sanatlar Akademisi” diyebiliriz.
Usta İtalyan ressam, heykeltıraş, mimar ve şair Michelangelo’nun (1475-1564)en meşhur eseri Davut heykeli ve diğer heykellerinin bulunduğu bir müze.89 yaşında ölen Michelangelo henüz 26 yaşındayken, 1501-1504 tarihleri arasında bu devasa eserini yapmış.
Davut heykeline konu olan Davut Peygamber ve Golyat’ın hikâyesi, Tevrat, İncil ve Kuran’ı Kerim’de bahsi geçen bir hikâye.
Heykelin yapıldığı mermer Michelangelo’nun eline geçtiğinde 40 yıldır birinin onu alıp işlemesini bekliyormuş. Davut, sol omuzunun üzerinden, sağ eliyle bir taşı tutuyor. Bu, Davut’un dev Golyat’a saldırmaya karar verdiği anı simgeliyor. Endişeli bir yüz ifadesi bunu destekliyor. Heykel5 metreyi aşkın boyuyla, ortalama bir insanın neredeyse 3 katı büyüklükte. Davut’un sağ eli vücudunun geri kalanına oranla fazla büyük.
Davut dünyadaki en meşhur heykellerden biri. Tam anlamıyla birebir denilebilecek taklitleri de var. Bunlardan ikisi Floransa’da… Gerçek ölçülerdeki kopyalarından birisi Signoria meydanında PlazzıoVecchio’nun önünde yer alıyor.
Davut’u görebilmek için Galleriadell’Accademia ’yaher yıl milyonlarca kişi geliyor. Kapıda bir hayli kuyruk var ama azimle bekliyoruz. Bu kadar güzel heykelin bulunduğu bir müze gezmedim.
En Güzeli de hepsinin orijinal olması. Şimdiye kadar hiç görmediğim çalışmalar. Michelangelo’nun tamamlayamadığı, mermer üzerine oyulmuş yarım kalmış heykelleri.
İlginç olan başka bir şey de heykellerin mermerlerinin çok eskimiş olması ve yüzeylerinde küçük gözeneklerin görülmesi. Tam beyaz değiller. İnanılmaz, akıl almaz detaylar işlenmiş. Sanki yerlerinden kalkıp gidivereceklermiş gibi. Yüzlerdeki ifadeler, giysilerin kıvrımları, oturdukları yerler, vücutlardaki detaylar. Olağanüstü. Oldukça fazla büst var. Onlar duvarlardaki raflara konulmuş. Büyülendim.
Müzeden çıkınca Ricasoli sokağında” İl Magnifico” adlı restorana oturuyoruz.1996 yılından beri hizmet veriyormuş. Buradaki restoranlara bakılırsa bu oldukça yeni. Dışarıda küçük masaları var. Temiz modern bir yer. Yemekler de iyi. Buradan tekrar Fransız Kültüre dönüyoruz.
Çok güzel bir festival oldu. Anılarla dolu bir hafta geçti. Tüm tiyatro çalıştıranları bir dahaki festivalde buluşmak üzere ayrıldık. Sokaklarda biraz daha dolaşmak biraz daha detayları görmek istedik.
La FondiariaAssicurazioni (PiazzadellaRepubblica Meydanında Mimar Boccini tarafından 1773’te yapılmış olan saray)harika gözüküyor.
Akşam yemeğimizi yine “İl David” te yedik. Floransa’ya gece doyamadık. Gece bir başka güzel. Ertesi gün öğleden sonra Havaalanına gideceğiz. Sabah kahvaltıdan sonra gece yerleştirdiğimiz valizlerimizi otelin gösterdiği bir yere bıraktık. Daha vaktimiz var. Yola koyulduk, gezmeye devam. O kadar güzel kapılar var ki. Hepsi bir sanat eseri.
“PalazzodegliAngeli” Angeli Sarayı tüm ihtişamı ile yükseliyor. CafeDonnini 1864 yılından beri hizmet veriyor.
Artık yola çıkma vakti. Uçak saatinden üç saat önce çıkmamıza rağmen çok zor yetişiyoruz. Şoförün diğer yolları tanıması sayesinde. Güzel bir İtalya gezisi de böylece sona eriyor.
“Bene, allora ciaosignoraFirenze.”
